Uroczystość Świętego Józefa w 2021

Św. Józef poprosił o łaskę śmierci w tym samym dniu i o tej samej godzinie, w której miał umrzeć Zbawiciel. W tym roku – 2021 – uroczystość św. Józefa przypada dokładnie w tym samym dniu czyli w piątek.

Z książki s. Marii Cecylii Baij OSB, objawienie „Żywota świetego Józefa”, podajemy okoliczności jego narodzin na ziemi i dla Nieba 

Narodziny

Fundament teologiczny – Bóg, przeznaczywszy chwalebnego świętego Józefa na oblubieńca Matki swego Jednorodzonego Syna, chciał, aby on był do Niej bardzo podobny, zarówno pod względem pochodzenia, jak i ojczyzny, a jeszcze bardziej pod względem cnót, toteż Najwyższy zechciał go odpowiednio ukształtować, aby stał się godnym oblubieńcem Bożej Matki.

Rodzice Józefa – Rodzicami naszego Józefa byli: rodowity nazaretańczyk oraz betlejemitka, którzy, połączywszy się węzłem małżeńskim, zamieszkali w Nazarecie i żyli tam aż do swojej śmierci. Ojciec nazywał się Jakub, zaś matka – Rachela. Prowadzili oni życie świątobliwe, … Bóg dopuścił, aby małżonkowie pozostali przez pewien czas bezdzietni, ponieważ chciał, iżby nasz Józef był dzieckiem wymodlonym. Toteż jego rodzice czynili szczodre jałmużny na rzecz ubogich, jak również na rzecz Świątyni Jerozolimskiej, gdzie często udawali się na modlitwę, by wypraszać u Boga upragnione potomstwo … Po powrocie do Nazaretu, poczęła naszego Józefa. W tym właśnie czasie nad ich domem pojawiły się trzy gwiazdy wielkiej jasności, jedna wspanialsza i bardziej błyszcząca od drugiej. W owym znaku Bóg objawił, że nasz Józef w przyszłości utworzy małą Trójcę na ziemi, stając się głową Świętej Rodziny. …

Proroczy sen – Cnotliwość, pobożność i radość rodziców niepomiernie wzrosły, kiedy Bóg wyjawił im tajemnicę za pośrednictwem Anioła, który przemówił do każdego z nich dwojga w ich śnie, mianowicie: objawił matce, iż chłopiec, którego nosiła w swoim łonie, będzie miał szczęście oglądać obiecanego Mesjasza oraz dzielić z Nim życie; powinna zatem wychowywać go z wielką troską i starannością oraz nadać mu imię Józef, gdyż będzie on wielki w oczach Boga. To samo Anioł przekazał ojcu w jego śnie; …

Narodziny Józefa – Wraz ze zbliżającym się czasem narodzin naszego Józefa, jego matka przygotowywała się do nich poprzez coraz żarliwsze modlitwy, tak że – gdy nadszedł szczęśliwy dzień – wydała go na świat z łatwością. Nasz Józef miał wygląd anielski, był zarazem poważny i pogodny, a chociaż w podobnym wieku u większości dzieci charakterystyczne cechy są ledwo zauważalne, to u naszego Józefa dawały się znakomicie dostrzec. Po ukończeniu obrzędów, jakie tradycyjnie sprawuje się w takich okolicznościach, matka zwróciła swe myśli ku Bogu z dziękczynieniem za szczęśliwe rozwiązanie, a poprosiwszy, by podano jej chłopca, ofiarowała go Bogu, z zamiarem poświęcenia go na służbę w Świątyni Jerozolimskiej. Jednak Bóg już go przeznaczył na stróża innej Świątyni – żywej oraz ożywionej Duchem Świętym – to jest: Matki Słowa Bożego. …

Powszechny wybuch radości – W całym Nazarecie rozniosła się wieść o narodzinach chłopca oraz o jego niespotykanych cechach, jak i o tym, że wyglądem przypominał rajskiego anioła. Radowano się i świętowano z racji narodzin dziecięcia, które wszystkich napawało niezwykłym weselem i radością. W momencie narodzin Józefa, w przedziwny sposób nad domem jego rodziców ponownie pojawiły się trzy jaśniejące gwiazdy – chociaż widoczne tylko przez pewien czas – ale dały się zauważyć. Nasz Józef otworzył oczka i skierował wzrok ku niebu; wpatrywał się tak długo, jak gdyby dziwił się wielkości znaku danego światu przez Boga z okazji jego narodzin. Potem, zamknąwszy oczy, nie otwierał ich aż do odpowiedniego momentu, co wprawiło wszystkich w niemałe zdumienie oraz podziw.

Przejście świętego Józefa

Specjalne łaski – Adwokat umierających – Objawiono mu, że godzina jego szczęśliwego przejścia jest już bardzo bliska. Józef poprosił Boga o łaskę oddania ostatniego tchnienia w obecności Jezusa i Maryi, otrzymując od Nich pełne miłości wsparcie. Łaska ta została mu udzielona z hojnością. Ponadto poprosił o łaskę śmierci w tym samym dniu i o tej samej godzinie, w której miał umrzeć Zbawiciel, tłumacząc, że – skoro nie będzie mógł towarzyszyć przy Jego śmierci – pragnąłby przynajmniej umrzeć tego samego dnia i o tej samej godzinie. A poprosił o to dla wielkiej miłości, jaką żywił ku Jezusowi, oraz przez wdzięczność wobec Niego – za to, że zgodził się On umrzeć, aby wypełnić dzieło zbawienia ludzkiego. Również i tę łaskę Józef od Boga otrzymał. Wówczas Bóg objawił mu, że wybrał go i przeznaczył na obrońcę umierających, jako że Święty podczas całego życia odznaczał się szczególną troską w ich wspieraniu poprzez modlitwy oraz łzy wyjednując mu zbawienie wieczne. Bóg chciał, aby Józef nadal świadczył tę wielkoduszną miłość, dopóki świat będzie istniał, oraz, iżby już z Nieba sprawował on funkcję Patrona i szczególnego Obrońcy wobec wszystkich konających. Święty przyjął chętnie to zadanie, ciesząc się, że będzie mógł wszystkim posługiwać w największej i ostatecznej potrzebie. Podziękował Bogu za powierzony mu urząd; przyjął go jako swoje od tej pory zobowiązanie i potwierdził swe pełne zaangażowanie na rzecz wyjednywania zbawienia dla biednych umierających.

Ostatnie chwile – Szczęśliwy Józef uczuł, że nadeszły już ostatnie momenty jego życia, i usłyszał harmonie anielskie, które słodko zapraszały jego błogosławioną duszę do odpoczynku na łonie Abrahama. Święty poczuł się bardziej niż dotychczas rozpłomieniony w pochłaniającej miłości do Boga. We wzniosłej ekstazie pozostał przez wiele godzin, ciesząc się rozkoszami Raju w słodkich rozmowach z Bogiem. ….

Przejście – Gdy nadszedł ostatni moment życia Świętego, Odkupiciel zaprosił błogosławioną duszę Józefa do wyjścia z ciała poprzez przyjęcie jej w swe najświętsze ręce oraz powierzenie jej Aniołom, którzy mieli zaprowadzić ją do Otchłani. Na to słodkie zaproszenie nasz Józef wyzionął ducha, wzywając najsłodszych imion Maryi i Jezusa, swojego Odkupiciela; oddał ducha w gwałtownym Akcie Miłości do ukochanego Boga. Prawdziwie szczęśliwa dusza!

Maryja widzi duszę Józefa – Zbawiciel przyjął duszę Józefa na swe najświętsze ręce i pokazał ją Najświętszej Matce, aby się pocieszyła, gdyż pogrążona była w głębokim smutku po stracie tak świętego i wiernego towarzysza. Gdy wielka Dziewica zobaczyła tę świętą duszę, tak bogatą w zasługi oraz upiększoną tak wspaniałą łaską i cnotą, doznała niezmiernego pocieszenia – również ze względu na cenną śmierć, jaka stała się udziałem jej umiłowanego oblubieńca. Za to wszystko złożyła hojne dziękczynienie Boskiemu Ojcu i rozradowała się razem z najświętszą duszą Jej szczęśliwego Józefa.

Dzień jego śmierci – Nasz najszczęśliwszy Józef umarł w piątek, 19 marca, w 21. godzinie dnia (wg czasu liczonego przez Hebrajczyków jest to godz. 15.00 - przyp. Red.), mając około sześćdziesięciu jeden lat. Jego doczesne szczątki pozostały tak piękne, że przypominały rajskiego Anioła; otaczała je przedziwna jasność oraz emanował z nich przyjemny zapach i ogromne dostojeństwo.

Powszechna żałoba – Po całym Nazarecie rozniosła się wieść o śmierci Józefa; wszyscy go opłakiwali, w szczególności – osoby, które darzyły go życzliwością. Każdy opowiadał o przedziwnych cnotach tego świętego człowieka, a nie było nikogo, kto wyrażałby się o nim inaczej. …

Jego pogrzeb – Święte ciało Józefa odprowadzali Jezus i Boża Matka wraz z pobożnymi niewiastami, które Ją pocieszały. Został odprowadzony również przez Aniołów towarzyszących Królowi i Królowej Nieba i śpiewających kantyki pochwalne, chociaż nie było ich ani słychać, ani widać pośród uczestników pogrzebu. Dzień był pogodny oraz jakby pełen radości i uśmiechu, nawet ptaszęta śpiewały uroczyście, co wprawiło w zachwyt wszystkich obecnych. Wszyscy poczuli niezwykłe przyjemny zapach, dobywający się z czcigodnego ciała. Po zakończeniu uroczystości odbytych według prawa żydowskiego, Boża Matka i Odkupiciel powrócili do domu, gdzie ponownie pocieszali Ich przyjaciele i sąsiedzi, po czym pozostawiono Ich w spokoju.